حیا را که نفهمی.....
حیا را که نفهمی…..
حیا را که نفهمی…..
یکی از نعمت های بزرگی که خداوند متعال به بشر ارزانی داشته عقل اوست؛ که با تعقل و تفکر می تواند راه های تاریک زندگی را به سهولت طی کند، چنانچه به هر دلیلی عقل را یارای کمک انسان در تصمیم درست نبود مشورت مورد تاکید قرآن و عترت قرار گرفته است، حال اگر کسی از راه مشورت نیز نتوانست پاسخ مناسب را بگیرد، معارف زلال و نورانی اسلام راه را باز گذاشته و در چنین مواقعی مومنین را به استخاره یعنی طلب خیر کردن از خداوند توصیه نمودهاند.
1 - استخارۀ مطلق
استخارۀ مطلق، استخارهای است که در آن هیچ شک و شبههای نیست و در روایات ما از آن بیشتر نام برده شده و اهل دل و عرفان، دائماً با چنین استخارهای در تمامی مراحل کارها - حتی جزئیترین آنها - سر و کار دارند. این استخاره، در واقع نوعی دعا و طلب خیرکردن است و فقط مربوط به مواقع شک و دو دلی و تردید نیست. از همین روست که امام صادق(عليهالسّلام) فرمود که خدا میفرماید: « من شقاء عبدی ان یعملالاعمال ولایستخیربی»؛ از بدبختی بندۀ من آن است که کاری از کارهایش را بدون استخاره(طلب خیر) از من انجام دهد[1][1